Διαβάζουμε στο βιβλίο του Κώστα Μπαρούτα, ΜΕΣΟΧΩΡΑ, εκδ.1998: “Στη Μεσοχώρα δεν σημειώθηκαν σοβαρά κρούσματα ζωοκλοπών, όπως αποδεικνύεται τουλάχιστον από τη μη ύπαρξη αιτήσεων για έκδοση εκκλησιαστικού επιτιμίου από τον μητροπολίτη Τρίκκης και Σταγών, ενώ υπάρχουν ανάλογες αιτήσεις, αλλά και επιτίμια για κατοίκους άλλων γειτονικών χωριών” Όμως στη Μεσοχώρα αναφέρονται, προφορικά, ιστορίες για ζωοκλοπές καθώς και ονόματα δεινών ζωοκλεφτών μαζί με παρατράγουδα αυτών.
“Το 1918 λόγω της ανώμαλης κατάστασης, φαίνεται ότι παρουσιάστηκαν κρούσματα ζωοκλοπών και στην ευρύτερη περιοχή Μεσοχώρας, […….] όπως επιτρέπει να υποθέσουμε η ακόλουθη είδηση που δημοσιεύεται στην εφ. Θάρρος των Τρικάλων, 4-12-1918: “Ο πρόεδρος της Κοινότητας Κοθωνίων και πολλοί άλλοι κάτοικοι της περιφέρειας του τέως δήμου Κοθωνίων δι΄επιστολής των παρακαλούν να εξάρωμεν την δραστηριότητα και την προς το καθήκον αφοσίωσίν του αστυν. σταθμάρχου [έδρα είχε τη Μεσοχώρα] κ. Παν. Μακεδόνα πατάξαντος την λημαινομένην τον τόπον ζωοκλοπήν και συλλαβόντος τους φυγοδίκους και τα λοιπά κακοποιά στοιχεία”.
Παρουσιάζουμε σήμερα περίπτωση ζωοκλοπής με εμπλεκόμενους κατοίκους Βυτσίστας, που έγινε το 1909 και αποφασίστηκε να εκδικαστεί το 1912. Δεν γνωρίζουμε το αποτέλεσμα της δίκης.
ΥΓ: Ευχαριστούμε το φίλο Θ. Μπρέντα για την κοινοποίηση της είδησης.
