Σύμφωνα με την οθωμανική απογραφή του 1454/55 στη Βάκαρη κατοικούσαν 25 πλήρεις οικογένειες, 2 ενήλικοι άγαμοι και 1 χήρα. Υπολογίζοντας τις πλήρες οικογένειες 4-5μελείς και των χηρών 2-3μελείς, εκτιμούμε ότι στη Βάκαρη κατοικούσαν περίπου 130 άτομα. Σε όλη την περιφέρεια των χωριών [που μετά την απελευθέρωση αποτέλεσαν το Δήμο Κοθωνίων] δεν είχαν εγκατασταθεί Μουσουλμάνοι παρά μόνο χριστιανικά νοικοκυριά.
Κάθε ενότητα, στις περισσότερες περιπτώσεις, περιελάμβανε ένα ολόκληρο χωριό, είτε τμήμα ενός χωριού ή και περισσότερα χωριά. Τα φορολογικά εισοδήματα αποτελούνται από ένα κλάσμα επί της παραγωγής και από έναν αριθμό φόρων που βαρύνουν τα άτομα και που πληρώνονται σε μετρητά.
Το Karye-i Vakari, [Βάκαρη] – μαζί με το Πλοπ/Νέα Πεύκη και το Τυχάι/Ξυλοχώρι αποτελούσαν αυτοτελές Τιμάριο των Aruz Alemdâr και Musa Çelebi.
Το καλοκαίρι του 1455 εισέπραξαν από τους χωρικούς της Βάκαρης τα εξής ποσά:
Από το σιτάρι 12 κοιλά Χ 8 96 άσπρα
Από το κριθάρι 5 Χ 5 25 άσπρα
Από το λινάρι 7 άσπρα
Από λαχανόκηπους [τη δεκάτη] 10 άσπρα
Από τον φόρο των αιγοπροβάτων 480 άσπρα
Από το φόρο των χοίρων 10 άσπρα
Από το φόρο των νυφών* και των εγκλημάτων** 25 άσπρα
Από τη σπέντζα 631 άσπρα
Σύνολο 1.284 άσπρα
ΣΧΟΛΙΟ: Μπορεί να απορεί κάποιος για τον αριθμό των κατοίκων της Βάκαρης αυτή την περίοδο. Συγκριτικά με τα άλλα χωριά της περιοχής ο αριθμός κατοίκων είναι υψηλός. Πληροφορίες από βυζαντινά αρχεία δεν υπάρχουν, παρά μόνον ό,τι έχει καταγραφεί σε κώδικες μοναστηριών. Όμως από προφορικές παραδόσεις της περιοχής ακούσαμε ότι η Βάκαρη αποτελούσε, τη βυζαντινή περίοδο, θρησκευτικό κέντρο, καθώς σε θέσεις περιφερειακά του χωριού υπήρχαν μοναστήρια τα οποία καταστράφηκαν από εισβολείς Σταυροφόρους ή Νορμανδούς τον 13ο αι. Μάλιστα η Βάκαρη ήταν “τσιφλίκι” του μοναστηριού της Πύρρας που τελικά απαλλοτριώθηκε και μοιράστηκε στους κατοίκους-καλλιεργητές. Παρ΄ όλ αυτά φαίνεται να κράτησε αρκετό πληθυσμό μέχρι και τον 16ο αι. τουλάχιστον.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: 1. Πλήρωναν ένα άσπρο για κάθε 3 πρόβατα
2. Πλήρωναν ένα άσπρο για κάθε 2 χοίρoυς ελευθέρας βοσκής και ένα για κάθε οικόσιτο.
3. Το κοιλό τον 15ο αι. ζύγιζε περίπου 51,312 κιλά
4. H σπέντζα [ Ispençe]: ήταν προσωπικός φόρος και επιβαρύνει μόνο τον χριστιανικό πληθυσμό. Όπως ορίζεται στο νομικό κώδικα (kanunname) του Μωάμεθ Β΄, οι ενήλικοι άνδρες, αρχηγοί νοικοκυριών, υποχρεούνταν να πληρώνουν είκοσι πέντε ακτσέδες κατ’ έτος και οι χήρες έξι ακτσέδες / έτος. [ακτσές -akçe- για τους Οθωμανούς ή άσπρο για τους Έλληνες ή asper για τους δυτικούς]
* Επιβάρυνε τους εγκληματίες και παραβάτες του νόμου.
** Επί των γυναικών που επρόκειτο να παντρευτούν για πρώτη ή δεύτερη φορά